امام خميني(ره) با آنكه از ايران دور بودند حوادث انقلاب را روز به روز هدايت مي‌كردند. پيام‌ها و اعلاميه‌ها و مصاحبه‌هاي امام پي در پي از نجف مي‌رسيد و بلافاصله به صورت‌هاي مختلف اعلاميه و نوار تكثير مي‌شد و در اختيار مردم قرارمي گرفت.
امام، مردم را به سرنگوني رژيم شاه دعوت مي‌كردند و از توطئه‌هايي كه ممكن بود انقلاب را به انحراف بكشاند، آگاه مي‌ساختند.
رمضان سال 1357
روز عيد فطر مردم در بسياري از شهرهاي ايران پس از نماز باشكوه عيد عليه رژيم تظاهرات كردند. در اين ميان با شكوه‌تر از همه، تظاهرات عظيم ميليوني مردم تهران بود كه از صبح تا ساعت 4 بعداز ظهر ادامه داشت و از نظر كثرت جمعيت و وحدت كلمه مردم و مخالفت صريح با شاه تا آن زمان بي نظير بود و رژيم را به شدت وحشت‌زده كرد.
روز پنجشنبه 16 شهريور شاهد حضور يكپارچه زنان مسلمان بوديم كه با پوشش اسلامي و شعارهاي پر شور و كوبنده خود شكوه و معناي خاصي به تظاهرات داده بودند.
حضور زنان در راهپيمايي نشانه آن بود كه رژيم شاه در همه كوشش‌هايي كه براي جدا ساختن آنان از دين و روحانيت كرده بود شكست خورده و از جمله شعارهاي مردم در اين تظاهرات: «استقلال آزاداي جمهوري اسلامي» و «الله اكبر خميني رهبر» بود.
مردم هنگام عبور از كنار كاميون‌هاي ارتشي به سوي آنها گل پرتاب مي‌كردند و فرياد مي زدند: «برادر ارتشي چرا برادر كشي» اين شعار، رژيم را كه مي‌خواست از ارتش براي سركوبي ملت استفاده كند سخت عصباني مي‌كرد.
17شهريور سال 1357
در راهپيمايي روز پنجشنبه 16 شهريور مردم اعلام كردند كه فردا صبح دوباره از ميدان شهدا حركت خواهند كرد.
در نخستين ساعات صبح روز جمعه 17 شهريور راديو اعلاميه دولت را كه خبر از برقراري حكومت نظامي در تهران و 11 شهر ديگر ايران مي‌داد، با لحني تهديدآميز به تكرار قرائت كرد و از مردم خواست كه در خيابان‌ها و معابر اجتماع نكنند و به خانه‌هاي خود بازگردند، اما مردم تهران در آن روز در برابر گلوله‌هاي دژخيمان ايستادند و فرياد الله اكبر، خميني رهبر و مرگ بر شاه سردادند.
مزدوران شاه، زنان و مردان مسلمان و دلير را به گلوله بستند. هيچ كس به درستي نمي‌داند كه در آن روز چند هزار نفر از مردم تهران به شهادت رسيدند، آنقدر مسلم بود كه از صبح تا عصر محلات جنوبي تهران پر از كاميون‌هاي نيروهاي مسلح شاه و آكنده از صداي رگبار تير و آمبولانس‌ها و بيمارستان‌ها نيز مملو از شهيدان و مجروحان بود.
تعداد زيادي از زنان و دختران جوان نيز در ميان شهيدان وجود داشتند و چادرهاي سياهشان به خون پيكرشان آغشته بود.
17 شهريور و روز تجلي ايمان و اراده ملت و روز حماسه و فداكاري و روز افتخار اسلام و مسلمين شد و به صورت نقطه عطفي در تاريخ انقلاب درآمد.
آغاز ماه محرم
ماه محرم نزديك بود و همه مي‌دانستند كه با طلوع اين ماه خيزش و جهش جديدي در انقلاب پيدا خواهد شد.
امام خميني چكيده فرهنگ اسلامي و جامعه شناس واقعي جامعه ايران بودند، ظرفيت انقلاب محرم را خوب مي‌شناختند. اين بود كه چند روز قبل از ماه محرم با پيامي فصيح كه از آن عطر كلام حق به مشام مي‌رسيد، دل‌ها را متوجه كربلاي حسيني كردند و فرمودند:
با حلول ماه محرم، ماه حماسه و شجاعت و فداكاري آغاز شد. ماهي كه خون بر شمشير پيروز شد. ماهي كه قدرت حق، باطل را تا ابد محكوم و داغ باطله را بر جبهه ستمكاران و حكومت‌هاي شيطاني زد.
ماهي كه به نسل‌ها در طول تاريخ راه پيروزي خون بر سرنيزه را آموخت. ماهي كه شكست ابرقدرت‌ها را در مقابل كلمه حق به ثبت رساند. ماهي كه امام مسلمين راه مبارزه با ستمكاران را به ما آموخت.
راهپيمايی تاسوعا و عاشورا
نهضت امام خميني از آغاز متكي و مبتني بر نهضت امام حسين (ع) بود. واقعه 15 خرداد سال 1342 هجري شمسي در ماه محرم و 2 روز پس از عاشورا واقع شده بود.
اين‌بار هم تاسوعا و عاشوراي ديگري پس از 15 سال فرا رسيده و ملت آماده بود تا با شعار كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا، حماسه عاشورا را بار ديگر در برابر يزيد زمان تكرار كند.